Patrząc z chronologicznego punktu widzenia, renesans w architekturze został zastąpiony stylem barokowym, który niemal w każdym kraju przebiegał odmiennie. Styl ten przyjęło się jednak w każdym przypadku określać, jako radosny. Nie szczędzono bowiem rozmaitych materialnych form, zwłaszcza w rejonach zamieszkiwanych przez katolików. Styl ten w dużej mierze opierał się na klasyce. Architekci starali się jednak wprowadzić jak najwięcej życia i wrażenia ruchu. Wnętrza budynków często rozczłonkowywano, co dodawało im dynamiki.
Dynamizm podkreślano również w rozmaitych kompozycjach powstałych z napiętych linii, niemal wyginających się w łuk, nierzadko przerywanych. Nie szczędzono gzymsów , pilastrów i kolumn. Istotnym elementem dekoracyjnym w okresie baroku były rzeźby w postaci girland, festonów, kartuszy, czy nawet rzeźby pełnej. Całości dopełniała sztukateria w białym kolorze, którą czasem częściowo pozłacano celem spotęgowania efektu. Bardzo często stosowano takie materiały jak gips, stiuk, czy wapień, który łączono ze sproszkowanym marmurem. Na sklepieniach powszechnie stosowano zaś zabieg określany mianem iluzji malarskiej.
